“Con Tango son tres” é unha
boa oportunidade para conversar cas crianzas de tolerancia, dos numerosos modelos
de familia que existen e de como o amor transcende da orientación sexual.
Os zoolóxicos actuais non
son os de hai algunhas décadas onde os animais vivían nunhas condicións moi
complicadas. Porén, os sentimentos ó visitar estes lugares son ás veces moi
contraditorios.
Animámosvos a reflexionar
sobre estes aspectos e todos aqueles que poidan xurdir.
Nestes días onde temos a
ocasión para que as crianzas e os adultos aprendan a xestionar a frustración, o estrés, a ira, a alegría ou os medos; debemos aprender a coidarnos máis.
Aprender a
ser persoas máis empáticas e máis coidadosas cos nosos actos. Esta situación
extraordinaria bríndanos a posibilidade de coñecernos máis e na educación é
algo fundamental.
Por isto propóñovos a
lectura e/ou visionado do conto “Te
quiero (casi siempre)” de Ana LLenas.
Poderedes seguir poñendo
en práctica algúns exemplos de actividades sinxelas para realizar cando utilizamos
o recurso do conto. Aí van algunhas máis:
Xogo de vocabulario.
Unha persoa da familia reparte tarxetas co debuxo ou nome das palabras máis
representativas ou complexas que aparecen no texto. Entre todas e todos falades
delas e do seu significado, botando nun recipiente vacío todas aquelas que ides
aprendendo até que non quede ningunha.
Expresión plástica. Repártense varias
escenas do conto de xeito individual, por parellas ou equipos para que as
coloreen. Unha vez feito, ordénanse as secuencias seguindo a historia e se
pegan nunha cartolina ou calquera outro material.
Pódese tamén aproveitar
para que as crianzas volvan a contar o conto seguindo estas secuencias e
podendo introducir tamén se é o caso cambios na historia.
Repetimos o conto!. Contar de novo a historia dun xeito máis divertido. Poderemos formar un
tren entre todas as persoas que esteamos na casa mentres soa unha canción. Cada
vez que unha persoa adulta para a música, o tren detense nunha estación e as
crianzas escoitan un fragmento da narración, mentres recordan tamén as
ilustracións da mesma. En canto soe de novo a música, o tren volve a formarse e
ponse en marcha até a nova parada ou fragmento.
Xogo sensorial. Elíxense de 3 a 5 obxectos que aparezan no relato e
gárdanse nun cofre ou caixa. Cada crianza cos ollos vendados debe adiviñar de
que obxecto se trata mediante o tacto ou pequenas pistas.
Esta, como sempre, é unha
proposta, un exemplo suxeito á realidade de cada familia, ós intereses e ritmos
distintos de cada nena e neno. Tan interesante como levalas a cabo é ser
flexibles e adaptarse as demandas de cada crianza.