UN POUQUIÑO DE POESÍA!

Ademais de crecer escoitando contos infantís, as crianzas que gozan da poesía desenvolven importantes habilidades lingüísticas e cognitivas.

A poesía é estética, ritmo, creatividade, imaxinación e coñecemento.
Un poema é algo persoal e subxectivo; nunha persoa pode espertar unha emoción e noutra algo totalmente diferente. Seguramente, as nenas e os nenos escoiten recitar algúns versos e para elas e eles nun primeiro momento pode non ter un significado claro, pero o que si é seguro é que quedan con esa sonoridade.

“Papá, tía, avó...quero que me leas máis, quero escoitar máis disto”. O obxectivo en Educación Infantil é espertar o seu interese, que coñezan o seu atractivo para que queiran saber máis.

Propóñovos que xoguedes en familia a buscar unha ilustración, imaxe ou fotografía que represente o poema ou un fragmento del.

Outra proposta moi divertida podería ser xogar con elas e eles a escoller unha estrofa do poema e recitala empregando diferentes emocións (contenta ou contento, triste, enfadada ou enfadado…).

As estrofas que recitei pertencen o poema “Galiza” de Manuel María.

Galiza docemente

está ollando o mar:

ten vales e montañas

e terras pra labrar!

Galiza é unha nai

velliña, soñadora:

na voz da gaita rise,

na voz da gaita chora!

Galiza é o que vemos:

a terra, o mar, o vento…

Mais hai outra Galiza

que vai no sentimento!

Galiza somos nós:

a xente e mais a fala.

Se buscas a Galiza

en ti tes que atopala!