Os trabalinguas forman parte esencial da cultura popular. Son xogos de palabras que se caracterizan por repetir sílabas ou termos coa mesma terminación silábica, de maneira que resultan difíciles de pronunciar. De feito, os trabalinguas son un exercicio excelente para adestrar a pronuncia e vocalización da cativada, á vez que melloran o seu vocabulario e fomentan a memoria. Ó comezo é importante pedir a crianza que repita o trabalinguas amodo, até que o entenda e aprenda a pronuncialo de memoria. Ós poucos, con paciencia, irá controlando o trabalinguas e, cando xa domine a súa pronuncia amodo, poderá comezar a recitalo un pouco máis rápido até tropezar coas palabras. Cando unha persoa equivócase na pronuncia do trabalinguas, provoca unha situación moi graciosa en familia. Así pois…animarvos! As crianzas encantaralles xogar a trabarse a lingua.
A variedade de alimentos que comemos, o aire que respiramos, a auga que bebemos e o clima que fai posible a nosa vida no planeta, non existirían sen os servizos da Natureza.
Eventos recentes como os incendios forestais en Brasil, California e Australia, a invasión de lagostas no Corno de África e agora a pandemia do COVID-19, amosan a difícil relación entre os humanos e as nosas redes de vida. A natureza está a enviarnos unha mensaxe; para coidar das persoas, primeiro debemos coidar dela.
As actividades de conservación, coidado e respecto pola natureza, impregnan a nosa rutina escolar.
Despois do compromiso que adquirimos como comunidade educativa en reducir o uso de plástico, chegou a hora de reaccionar, de reconstruír mellor para as crianzas e o planeta. Chegou a Hora da Natureza.
Esta semana é o Día Mundial do Medio Ambiente e o equipo docente apostou por inventar unha historia que fala da reutilización e da reciclaxe.
Non é unha historia calquera, é a nosa historia.
Despois de visionar o conto podemos deixar voar a imaxinación preguntándolle ás crianzas: “onde vos gustaría encontrar de novo o envase de iogur?, converteríase noutra cousa?”. Para isto podedes axudarlles ca frase máxica “pensamos, pensamos, pensamos e volvemos a pensar; pensamos, pensamos, pensamos e dicímolo xa!”.
Ademais de crecer
escoitando contos infantís, as crianzas que gozan da poesía desenvolven
importantes habilidades lingüísticas e cognitivas.
A poesía é estética, ritmo, creatividade, imaxinación e coñecemento.
Un poema é algo persoal e subxectivo; nunha persoa pode espertar unha emoción e
noutra algo totalmente diferente. Seguramente, as nenas e os nenos escoiten
recitar algúns versos e para elas e eles nun primeiro momento pode non ter un
significado claro, pero o que si é seguro é que quedan con esa sonoridade.
“Papá, tía, avó...quero
que me leas máis, quero escoitar máis disto”. O obxectivo en Educación Infantil
é espertar o seu interese, que coñezan o seu atractivo para que queiran saber
máis.
Propóñovos que xoguedes en
familia a buscar unha ilustración, imaxe ou fotografía que represente o poema
ou un fragmento del.
Outra
proposta moi divertida podería ser xogar con elas e eles a escoller unha
estrofa do poema e recitala empregando diferentes emocións (contenta ou
contento, triste, enfadada ou enfadado…).
As estrofas que recitei pertencen o poema “Galiza” de Manuel María.
“Con Tango son tres” é unha
boa oportunidade para conversar cas crianzas de tolerancia, dos numerosos modelos
de familia que existen e de como o amor transcende da orientación sexual.
Os zoolóxicos actuais non
son os de hai algunhas décadas onde os animais vivían nunhas condicións moi
complicadas. Porén, os sentimentos ó visitar estes lugares son ás veces moi
contraditorios.
Animámosvos a reflexionar
sobre estes aspectos e todos aqueles que poidan xurdir.
Nestes días onde temos a
ocasión para que as crianzas e os adultos aprendan a xestionar a frustración, o estrés, a ira, a alegría ou os medos; debemos aprender a coidarnos máis.
Aprender a
ser persoas máis empáticas e máis coidadosas cos nosos actos. Esta situación
extraordinaria bríndanos a posibilidade de coñecernos máis e na educación é
algo fundamental.
Por isto propóñovos a
lectura e/ou visionado do conto “Te
quiero (casi siempre)” de Ana LLenas.
Poderedes seguir poñendo
en práctica algúns exemplos de actividades sinxelas para realizar cando utilizamos
o recurso do conto. Aí van algunhas máis:
Xogo de vocabulario.
Unha persoa da familia reparte tarxetas co debuxo ou nome das palabras máis
representativas ou complexas que aparecen no texto. Entre todas e todos falades
delas e do seu significado, botando nun recipiente vacío todas aquelas que ides
aprendendo até que non quede ningunha.
Expresión plástica. Repártense varias
escenas do conto de xeito individual, por parellas ou equipos para que as
coloreen. Unha vez feito, ordénanse as secuencias seguindo a historia e se
pegan nunha cartolina ou calquera outro material.
Pódese tamén aproveitar
para que as crianzas volvan a contar o conto seguindo estas secuencias e
podendo introducir tamén se é o caso cambios na historia.
Repetimos o conto!. Contar de novo a historia dun xeito máis divertido. Poderemos formar un
tren entre todas as persoas que esteamos na casa mentres soa unha canción. Cada
vez que unha persoa adulta para a música, o tren detense nunha estación e as
crianzas escoitan un fragmento da narración, mentres recordan tamén as
ilustracións da mesma. En canto soe de novo a música, o tren volve a formarse e
ponse en marcha até a nova parada ou fragmento.
Xogo sensorial. Elíxense de 3 a 5 obxectos que aparezan no relato e
gárdanse nun cofre ou caixa. Cada crianza cos ollos vendados debe adiviñar de
que obxecto se trata mediante o tacto ou pequenas pistas.
Esta, como sempre, é unha
proposta, un exemplo suxeito á realidade de cada familia, ós intereses e ritmos
distintos de cada nena e neno. Tan interesante como levalas a cabo é ser
flexibles e adaptarse as demandas de cada crianza.
